Een weerbaarheidstraining, wat leer je daar en voor wie is dat geschikt

Een weerbaarheidstraining is geschikt voor jongeren die het moeilijk vinden om voor zichzelf op te komen of dingen doen die ze eigenlijk niet willen doen onder invloed van groepsdruk. Alsook voor jongeren die vaak reageren vanuit een onbewuste reactie zoals vechten, roepen,... Daarnaast schrijven kinderen of jongeren zich vaak in bij een weerbaarheidstraining wanneer ze in een belangrijke overgangsfase van hun leven zitten, bijv. van de lagere naar middelbare school of wanneer jongeren voor het eerst een zelfstandig leven gaan leiden.

Ook scholen of jeugdbewegingen kunnen baat hebben bij een weerbaarheidstraining wanneer ze grensoverschrijdend gedrag binnen hun groep willen aanpakken of als groep sterker willen worden.

De training is ervaringsgericht. Doorheen psychofysieke oefeningen doen jongeren concrete ervaringen op die ze kunnen gebruiken in de omgang met anderen. Na een oefening volgt altijd een reflectiemoment (Wat roept dit bij mij op?, Hoe voel ik mij hierbij?) en bespreken we hoe jongeren deze nieuwe ervaringen kunnen gebruiken in het dagelijkse leven waarna ze er zelf mee kunnen gaan experimenteren.

We onderzoeken welke elementen ervoor zorgen dat we in onze paniekzone komen en wat onze automatische reacties dan zijn. Vechten (snauwen, verwijten,...), vluchten (terugtrekken in televisie kijken, gamen, middelen,...) of bevriezen (black outs krijgen)

Binnen de training willen we onbewust gedrag ombuigen naar bewust gedrag. We gaan op zoek naar wat je uitdaging is. Hoe kan jij je comfortzone uitbreiden door bepaalde kwaliteiten verder te ontwikkelen. Welke elementen kunnen je daarbij helpen. Hoe kan je vermijden door in de valkuil van onbewust gedrag te stappen.

Vechten: Waar wil ik voor vechten ondanks dat ik dit eng vind? Welke vaardigheden kan ik leren zodat ik me sterker voel?

Vriezen: Bewust stilstaan bij wat ik ervaar en of ik dat wel wil. Bijv. wat voel ik in mijn lichaam als iemand over mijn grenzen gaat. Wat zijn mijn fysieke knipperlichtsignalen die ervoor waarschuwen dat ik niet in overdrive mag gaan.

Vluchten: In welke situaties kies ik er bewust voor om te vluchten omdat dit destructief voor mij is?

De training is vooral gericht op doen en voelen, waarop het praten bijna automatisch volgt. We ontkoppelen ons van onze obsessie aan denken, stappen uit ons hoofd en richten ons vooral op de signalen die ons lichaam ons geeft.

Tijdens de oefeningen vallen we steeds terug op een sterke basishouding. Om weerbaar te zijn op fysiek, sociaal, emotioneel en mentaal vlak, kunnen we steeds terugvallen op dezelfde 3 concepten: Aarden, Adem en Aandacht. Vooral in stresserende situaties is het belangrijk om je stevig gegrond te voelen en goed te ademen, om vanuit die houding bewuste keuzes te kunnen maken.

Langs spel en sport, discussie en reflectie, vechtsport, rust- en aandachtsoefeningen,... zoeken we met de jongeren de weg naar meer zelfbeheersing, zelfreflectie en zelfvertrouwen. Vanuit een gegronde basishouding gaan we op zoek naar waar je grenzen liggen, wat je uitdagingen en valkuilen zijn, op welke manier je verbindend kan communiceren, hoe je omgaat met groepsdruk en hoe je je als groep weerbaarder kunt opstellen.

Nadat de jongere heeft gereflecteerd over de concrete ervaringen binnen de training, gaan we hiermee experimenteren in het echte leven. Via kleine maar cruciale stapjes vergroten we zo onze comfortzone.